Մեր մով սարերում, ամրան առաւօտ
Մի պախրա տեսայ կաթնաղբիւրի մօտ.
Իջել էր ձորը մթին անտառից
Ու ջուր էր խմում զուլալ աղբիւրից:
Իրեն տեսել էր ջրի հայելում,
Սարերի անուշ բոյրն էր վայելում.
Արդեօք խմո՞ւմ էր, թէ համբուրում էր,
Իր տեսքով տարուած գուցէ հարբում էր:
Ասի՝ այ պախրա, մեր այս լեռներում
Ես եար եմ կորցրել, նա չի երեւում.
Իջել էր ձորը՝ մեղմիկ նազերով.
Գառնուկների հետ ջրին վազելով:
Ասի Աշոտն եմ, աղաչում եմ քեզ,
Իմ կորած եարից, թէ խաբար բերես
Ոչ մի որսկանի գնդակ չի առնի՝
Ո՛չ քո ձագերին, ո՛չ քո սիրածին:
Խօսք՝ Գուսան Աշոտի
Երաժշտութիւն՝ Գուսան Աշոտի
Կատարում՝ Յովհաննէս Պատալեանի
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου