Անանց կարօտն է իմ սիրտը տանջում,
-Արդեօք ո՞ւր ես դու, արդեօք ո՞ւր ես դու.
Քո անուշ ձայնն է հնչում ու կանչում,
-Բայց դու անհաս ես, յաւիտեան հեռու...
Ելնում ես դարձեալ անվերջ ճանապարհ,
-Կը ժպտա՞ս արդեօք, լուսեղէն երազ.
Կը ցրե՞ս սրտիս թախիծը խաւար,
Կը նետե՞ս անուշ ցոլքերդ վրաս...
Թափառում եմ ու կարօտով կանչում,
-Արդեօք կը գտնե՞մ աշխարհում անհուն. -
Բոլոր խօսքերում քո ձայնն է հնչում,
-Բայց անյայտ ես դու, դու չունես անուն...
Վահան ՏԷրեան
1908
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου