Πέμπτη 21 Ιουλίου 2011

ԱՆՕՐ





Սիրտս կը թըռի, ջաղջի քարին պէս.
Մարմինս կը փղրի, ջաղջի ալրին պէս.
Ե՞րր պիտի լուսնայ գիշերն դարի պէս,
Տեսնէի տղան խաչին լուսնին պէս։

Տեսնեմ, կ'ըսէի, ձեռքիս վարդը տամ,
Վարդը որ չ'առնէ, ոսկի խնձոր տամ,
Խնձորն երբ չ'առնէ, մազս քաշեմ տամ,
Ան ալ որ չ'առնէ՝ հոգիս քաշեմ տամ։


Խօսք՝ Թլկատինցիի (Յովհաննէս Յարութիւնեան)
Երաժշտութիւն՝ Համբարձում Պէրպէրեանի
Կատարում՝ Լուսինէ Գասպարեանի

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου