Արեւի ոսկին ծով-մազերիդ մէջ,
Գարունը ծաղկած` այտերիդ վրայ,
Աստղերը փայլուն խոր աչքերիդ մէջ
Ա՜խ, այս ամէնին ո՞վ պի տիրանայ:
Դո՛ւ, անուշաբոյր, կախարդիչ մարմին,
Դո՛ւ, պուրպուր գինի` շքեղ, դիւթական,
Թո՛ղ քեզնով հարբեմ ու գիրկդ մեռնեմ.-
Վայելքը անմահ կը մնայ միայն...
Խօսք՝ Աւետիք Իսահակեանի
Երաժշտութիւն՝ Համբարձում Գրիգորեանի
Կատարում՝ Յովհաննէս Պատալեանի
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου