Τρίτη 19 Ιουλίου 2011

ԻՐԻԿՆԱԺԱՄԻ ԵՐԳԵՐԻՑ



Մի՛ լացացնի, շա՛տ եմ լացել, սիրելիս,
Դու մի կարծիր պաղ եմ այսպէս ու գոռոզ,
Սիրտս շա՛տ է լցուած եղել վէրքերով,
Սպիների՛ց է կարծրացել, սիրելիս:

Յոգնե՜լ եմ ես ցաւոտ, դաւոտ սէրերից,
Ամէնքի դէմ սիրտս՝ բացած, աչքս՝ փակ.
Քար է եղել նրանց շքեղ կրծքի տակ,
Իսկ ես, աւաղ, սի՜րտ եմ կարծել, սիրելիս:

Յոգնել եմ ես, թող որ քնեմ ես հանգիստ,
Մանկան նման՝ ծնկիդ գլուխս դրած.
Ինձ խնայիր ու գուրգուրա՜յ ինձ վրայ,
Ժա՛մս է արդէն իրիկնացել, սիրելիս...


Սիլվա Կապուտիկեան
1958

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου