Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

ՎԵՐԵԼՔ




Հասա՜յ, հասա՜յ, հոգիիս հետ,
Ոսկի դուռներն անհունին.
Մտածումներըս կը տժգունին,
Կ'ըլլան յոյզե՛րս իսկ անհետ...

Այս ի՛նչ գիշեր է տարօրէն...
Այս ի՛նչ երկինք ու աստղեր...
Կարծես մարմինս եմ ալ թաղեր
Ու կը փախչի՛մ դաշտերէն...

Կը ծընրադրե՛մ քեզի, ո՜վ Սէր,
Դո՛ն բերիր զիս մինչեւ հոս.
Առաջ անդո՜ւնդըն էր ու քաոս.
Հիմա աստղե՜ր ու աստղե՜ր...


Մատթէոս Զարիֆեան

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου