Πέμπτη 16 Αυγούστου 2012

ԳԻՇԵՐՆ ԻՋԱՒ




Գիշերն իջաւ անամպ, անհուն,
Բիւր բիւրեղէն ի՜նչ նուրբ անուն
Տալ անուրջի այս սուրբ պահուն.
-Ա՜խ, ապրելո՜ւ երջանկութիւն...

Կ'անէանայ նաւն հեռակայ,
Լիճն երազ մ' է, կայ ու չկայ.
Ջուրի շշունջն է լոկ վըկայ,
-Շշնջելո՜ւ երջանկութիւն...

Վերն հազար աստղ, վարն հազար լոյս,
Կիսաստուերին մէջ հոգեյոյզ,
Կը խօսակցին քար, վըտակ, բոյս.
-Ա՜խ, իրերո՜ւ երջանկութիւն...

Ու կը ձայնէ մատուռն յստակ.
-Սա ծերունի ծառերուն տակ,
Այս քաղցրութեան մէջ բովանդակ
Քարանալո՜ւ երջանկութիւն...


Ռուբէն Սեւակ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου