Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

ՇԻՆԱԿԱՆԻ ԱՌԱՒՕՏԵԱՆ ԵՐԳԸ






Ա՜յ մարդ, այսօր շատ քընեցար ննջեցիր,
Առաւօտեան հով ժամանակն անցուցիր.
Արեգակը ծովի ծայրէն ծագեցաւ,
Ջերմութիւնը ձորն ու դաշտը փռուեցաւ:

Ընկերներդ վաղ արտերը գնացին,
Ցորեն, գարին, գերանդիով հնձեցին,
Խուրձ կապեցին, բարդ բարդեցին դաշտումը,
Նըստան հանգչիլ կաղնիներու հովումը:

Ա՜ մարդ, վեր կաց, սառը ջրով լուացուի՛ր,
Գօտիդ կապէ, գերանդիդ ա՛ռ, դաշտ հասի՛ր,
Քանի ծով է՝ հունձըդ արա՛ արտումըդ,
Հունձըդ հընձէ, մի՛ ծուլանար գործումըդ:

Խուրձըդ կապէ, բարդըդ բարդէ, տուն արի,
Հանգստացիր երբ քո հունձըդ կատարի.
Բե՛ր գերանդիդ կախէ պատէն քո տանը,
Ես իրիկուն կը պատրաստեմ սեղանը:

Ա՜յ մարդ, հերիք ինչ որ այսօր քնեցար,
Աչքըդ մէկ բա՛ց, տես թէ որչափ ուշացար.
Մեր դրացին վաղ անց կացաւ կամուրջէն,
Վաղ լռել է մեր գզիրը ձայնելէն:

Ի՞նչ ես պառկել, ի՞նչ ես քնել սիրական,
Արեգական շողը հասաւ մեր դրան.
Մի ծուլանար, ժամանակըդ խնայէ,
Այն պիտի մեզ բոլոր ձմեռը կերակրէ:


Ռափայէլ Պատկանեան

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου