Հազար նազով եար, հովերի հետ եկ,
Ծաղիկ փնջելով` սարուորի հետ եկ,
Սեւ ձիուս վրայ, ձեր գիւղն եմ եկել,
Դուռդ փակ տեսել` մոլոր մնացել:
Սարի սիրուն եար, սարի մեխակ բեր,
Ա՜խ, չէ, ի՞նչ մեխակ, սիրոյ կրակ բեր:
Հազար մի ծաղկի մէջ ես մեծացել,
Ծաղկանց ցոլերով մազերդ թացել,
Մազերիդ բոյրը հեռուից է գալիս,
Զեփիւռը բերում սրտիս է տալիս:
Երբ քո հայացքը երկնին ես յառում,
Վառ աստղերն ասես նոր լոյս են առնում,
Քո ձայնն են առնում հաւք ու հովերը`
Ա՜խ, ե՞րբ կ'առնեմ ես քո մատաղ սէրը:
Սարից է գալիս, էս առուի ջուրը,
Բերում է, եար, քո բոյրն ու համբոյրը:
Աշո՛տ, թէ կարաս քո երգ ու յանգով
Եարիդ կախարդիր, թող տուն գայ հանդով:
Խօսք՝ Գուսան Աշոտի
Երաժշտութիւն՝ Գուսան Աշոտի
Կատարում՝ Լուսիկ Քոշեանի
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου