Ինձնից նամակներ դու մի յուսայ,
Անշնորհք եմ ես նամակներում.
Բառերս այնտեղ գորշ են ու սառ,
Կարծես ուրիշն է իմ տեղ գրում:
Ես վախենում եմ բացուել այնտեղ,
Ես վախենում եմ քնքոյշ խօսքից.
Քաշւում եմ լինել յորդ ու անկեղծ,
Ամաչում եմ իմ տառապանքից:
Եւ,- ո՛վ քերթութեան վերին խորհուրդ,-
Ա՛յն, ինչ քաշւում եմ ասել մէկի՛ն,
Ազատ բացո՜ւմ եմ իմ երգերում՝
Ի լուր աշխարհին ու ամէնքին:
Սիլվա Կապուտիկեան
1970
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου