Անյայտ կողմերից անտես թեւերով,
Հրաշքով անոյշ դու վերադարձար,
Շուրջըս փռեցիր քո վիշտը պայծառ,
Գգուեցիր հոգիս տխուր խօսքերով...
Հիւանդ կարօտիս հրաշք-երազում
Թուաց, որ դու էլ թոյլ ես ու վհատ,
Ու դու էլ ես իմ կարօտով հիւանդ,
Որ քո սիրտն էլ է հրաշք երազում...
Պարզեցինք իրար սրտերս տկար,
Եւ չըպահեցինք արցունքներըս տաք,
Մեր տխրութիւնը մեղմ էր եւ յստակ,
Ու շուրջն աշխարհը եւ կար եւ չըկար...
Վահան Տէրեան
1912
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου