Ով Հայ խօսէ հայերէն
Շէկ զարթօնքէդ մինչեւ քուն
Բազմութեան մէջ թէ մենակ
Տան թէ ճամբայ շուկայի
Օտարին հետ ու եղբօրդ
Իբրեւ յաղթերգ պանծալի
Հպարտութեամբ,բարձրաձայն
Լոկ հայերէն խօսէ՛ դուն...
Կանաչ բակէն դպրոցին
Մինչեւ մահիճն յետնագոյն
Խօսքդ ըլլայ մի՛շտ հայերէն
Զի մէն մի բառն հայրենի
Օղակ մ՛է նոր ու հզօր
Որով տակաւ կ՛երկարի
Հայ լեզուին հնաւանդ
Շղթան ոսկի եւ անհուն...
Բերանացի,գրաւոր ու մտովին հոգեւին,
Միշտ հայերէն դուն խօսէ
Ի սէր մեր մեծ Անցեալին,
Որ իր հողին տակ ննջող մեր
Նախնիքները ցնծա՜ն...
Թէ հարկ ըլլայ Աստուծոյ հետ ալ խօսիլ անպայման,
Հպարտօրէն,ոսկրերովդ
Ու շրթներովդ հողածոյ
Խօսէ՛,դարձեալ,հայերէն,այդ
Սուրբ լեզուն Աստուծոյ:
Ժագ Յակոբեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου