Փչեց ձմեռուայ քամին առաջին,
Եւ սրթսրթացին ծառերը ցրտից,
Շուտով ձմեռը լեռների լանջից
Կ'իջնի, կը նստի այգուն ու արտին:
Եղեա՜մ է նստել ծառերի ճիւղքին,
Բայց տե՛ս, ինչ գոհ ու հանգի՜ստ են նրանք...
...Ով իր ողջ միրգը տուել է կեանքին,
Մահուան ձի՜ւնն անգամ չի՛ սարսի նրան:
Գէորգ Էմին
1947
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου