Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

ԱՊՐԵԼ

 


  Ապրե՜լ, ապրե՜լ, այնպէ՛ս ապրել,
Որ սուրբ հողըդ երբեք չզգայ քո աւելորդ ծանրութիւնը:
     Ապրե՜լ, ապրե՜լ այնպէ՛ս ապրել,
Որ դու ինքդ էլ երբեք չզգաս քո սեփական մանրութիւնը:
     Ու թէ յանկարծ անպէտքութիւն քեզ համարես,
     թէ ինքըդ քեզ արհամարհես
          ու համարես,
          քեզ հետ վիճի՛,
          քեզ չզիջի՛,
     համբերատար քեզ հետ խօսի՜,
     հակառակում քեզ համոզի
     ինքը... հզօր Հանրութիւնը...

     Ապրե՜լ, ապրե՜լ, այնպէ՛ս ապրել,
     Որ ուրիշի խինդով խնդաս,
     Որ ուրիշի ցնծութիւնով
     Ինքդ էլ ցնծաս, ինքդ էլ թնդաս:

     Լինես, մնաս ամէնքի հետ,
     Նրանց կամքին հպատակուես,
     «Ես»-ըդ խառնես մեծ «մենք»-ի հետ,
     Նրանց ցաւով լուռ տապակուես:

     Տրուես նրանց լոյսի նման
     Եւ չխաբես՝ յոյսի նման,
     Արշալոյսի նման բացուես
          նրա՛նց համա՛ր,
     Վերջալոյսի նման բացուես
          նրա՛նց համար:
     Թէ լաց լինես՝ նրանց համար,
     Թէ բաց լինես՝ նրանց համար:
     Եւ հա՜ց լինես նրանց համար՝
          հոգեւոր հա՛ց,
     Քեզ նրանցով կեանքում զինես
     Եւ նրանցով կեանքում լինես
          ոգեւորուա՜ծ:
     Եւ նրանցով կեանքում լինես
          թոյլ կամ ուժեղ,
     Եւ նրանցով կեանքում լինես
          բոյլ կամ մժեղ,
     Թշուառ՝ ինչպէս անապաստան,
     Հարուստ՝ ինչպէս լայն տափաստան...

     Ապրե՜լ, ապրե՜լ, ապրել այնպէ՛ս,
     Որ նրանց հետ մթնես-ամպես
     Եւ նրանց հետ շանթարձակուես.
     Մէկտեղ յանկարծ ընդարձակուես,
     Մէկտեղ դառնաս գունդուկծիկ.
     Մէկտե՜ղ բացուես, մէկտե՜ղ փակուես՝
     Ինչպէս նամակ եւ կամ բացիկ...

     Ապրե՜լ, ապրե՜լ, ապրել մէկտե՛ղ,
     Կեանքդ խառնել նրանց կեանքին,
     Տառապանքդ՝ տառապանքին,
     Ջանքդ՝ ջանքին,
     Ցանքդ՝ ցանքին,
     Եւ ենթարկուել նրանց կամքին,
     Նրանց կամքն էլ քեզ ենթարկել,-
     Դառնալ ե՛ւ շանթ, ե՛ւ շանթարգել...



Պարոյր Սեւակ
27/5/1957
Մոսկուա

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου