Ձի՜ւն է գալիս դրսում... Եւ որքան լաւ է այս
Գիշերի մէջ նստել ու անրջել,
Խորհել որ կեանքը կայ, որ աշխարհում դու կաս,
Որ գարուն կայ պահուած հողի մէջ ջերմ...
Որ դու իջնող ձիւնի քնքշութիւնը հագած՝
Այս գիշերով խաղաղ կարող ես տունն իմ գալ՝
Ներշնչանքի նման սպասուած եւ սակայն
Ներշնչանքի նման անակնկալ:
Որ դու կարող ես գալ այս գիշերով խաղաղ՝
Թարթիչներիդ վրայ ձիւնն սպիտակ,
Քո մատներով քնքուշ՝ մազերիս հետ խաղալ
Ու մեղմօրէն շոյել ճակատս տաք:
Որ կարող է քո սեւ թարթիչներին իջած
Ձիւնափոշին հալուել իմ տաք շնչից.
Ու կարող ես դու ինձ գիշերի մէջ ժպտալ
Սիրոյ մաքուր-մաքուր արտասուքի միջից:
Ձի՜ւն է գալիս դրսում... Եւ որքան լաւ է այս
Գիշերի մէջ նստել ու անրջել,
Խորհել որ կեանքը կայ, որ աշխարհում դու կաս,
Որ գարուն կայ պահուած հողի մէջ ջերմ:
Վահագն Դաւթեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου