Ապրելու համար ողջը պէտք է տալ-
Ոյժ, խինդ ու եռանդ, օրերը ջահել.
Ցաւի դէմ անահ, արցունքը պահել,
Ժպտալը մոռցած սիրել ու գթալ:
Կանգնել մահուան դէմ- ապրելու համար՝
Ի՜նչ երջանկութիւն, չես էլ ծերանում.
Ժամանակն ի զուր հանաք է անում
Ու պարտուած քեզնից սահում աննշմար:
Քայլի տեղ թռիչք՝ հոգ չէ թէ ընկար-
Վերից ընկնողը պառկած չի՛ մնայ.
Թող հոգիդ ցաւի սալին ամրանայ՝
Ապրելն անարգել, ապրելու համար...
Շուշանիկ Կուրղինեան
1914
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου