Ամէն, ամէն ինչի մէջ
նորն ենք սիրում մենք կեանքում,
Նա մեզ թռիչք է տալիս,
թեւ է տալիս ճախրանքում:
Իսկ դու նոր ես, իսկ դու նոր,
հենց նոր իջար որպէս երգ,
Դեռ ձիւներիդ մէջ ճերմակ
չկայ ոչ մի ոտնահետք.
Ու բաժակն իմ աստղացոլ
լոյսերի մէջ պահած վեր,
Ես քո կենացն եմ խմում,
նորեկ տարի, նոր իմ սէր...
Ե՛կ, իմ երկրի զինակից,
ջահելութիւն իմ հողի,
Եկ ու փռիր մեր առջեւ,
նոր հեռուներ, նոր ուղի...
Պողպատ ձուլող բանուորի
պողպատին տուր կարծրութիւն,
Այգեգործին՝ առատ բերք
ու բերքերին՝ քաղցրութիւն,
Ե՛կ, նոր նոր տարի, ու դարձիր
նոր երազը մեր սրտի,
Տիեզերքները ձեւող նոր
աստղ դարձիր ու հրթիռ,
Դարձիր մարմին առած տենչ,
դարձիր երգ մի յաղթաձայն
Եւ աշխարհը կամրջող
խաղաղութեան ծիածան:
Վահագն Դաւթեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου