Սէրս վանքում Տաթեւի մոմեր վառած կ'աղօթէր,
Մօտեցայ որ համբուրեմ, ասաց տղայ, ամօթ է,
Ասի երդուիր, քո սէրն եմ, սրբի դուռը անարատ,
Առնեմ նազուկ ծոցիկիդ խնկաբոյրը անարատ:
Սարեր ձորեր վկայ են, հանդ ու չոլեր վկայ են:
Ախս մինչ երկինք հասաւ, երկնի աստղեր վկայ են:
Վանքի վառուող մոմերը շլացրին ինձ մի պահ,
Սրտիս խօսքը չաւարտած, նայեմ տեսնեմ նա չկայ:
Ասի Աստուած փառքդ շատ, էս ինչ հրաշք երազ էր,
Չլինի թե բախտն է իմ, գեղեցկութեան աստուածն էր:
Նորէն տեսայ հանդէսում սրբուհուն իմ երազի,
Ասի բախտս գտել եմ, կը հասնեմ իմ մուրազին:
Ասես սիրտն ինձ նուիրեց, երբ աչքով սէր խոստացաւ
Սիրոյ թախիծն ինձ պատեց, երբ որ թողեց հեռացաւ:
Նա իր զմրուխտ թեւերով բարձրունքները ինձ տարաւ,
Ասաց, դու լաւ կ'երգես, թէ մնաս սիրուս ծարաւ:
Գուսան Աշոտ քո եարի սուրբ մաղթանքը կատարուեց,
Այնքան պիտի երգ հիւսես, երգ հիւսելով ցամաքես:
Խօսք՝ Գուսան Աշոտ
Երաժշտութիւն՝ Գուսան Աշոտ
Կատարում՝ Նորայր Մնացականեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου