Կարմիր ծաղիկ մը գարունի
Առտու մ' ինծի նըւիրեցիր.
Ըզգացի թէ տենդեր ունի
Երազկոտ միտքըս ուշացիր:
Խանդաղատանք մը յորդեցաւ
Իմ նըւաղկոտ լանջքիս տակ՝ ուր
Դողաց սիրոյ սարսուռն անցաւ՝
Ու թովանքը համբոյրին հուր:
Եւ ըղձակաթ իմ հէգ հոգիս
Ըզգաց սիրտիդ հուրքն արծարծուն,
Ու մետաքսէ ուղի մը զիս
Սէր-Ծաղիկին տարաւ ածուն:
Հոն ժըպտեցաւ կեանքը ինծի,
Հըմայքներու հոյլովն անցաւ,
Եւ ուրուական մը կասկածի
Անոր մօտէն երբեք չանցաւ:
Միսաք Մեծարենց
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου