Սիրեցի, եարս տարան.
Եարա տուին ու տարան.
-Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է.
Սիրտս պոկեցին, տարան:
Ցաւս խորն է, ճար չկայ,
Ճար կայ, ճար անող չկայ.
-Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է.
Սրտացաւ ընկեր չկայ:
Լա՛ւ օրերս գնացի՜ն,
Ափսո՜ս ասին, գնացի՜ն.
-Էս ի՞նչ զուլում աշխարհ է.
Սեւ դարդերս մնացին...
Աւետիք Իսահակեան
1898
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου