Ապրելուց քաղցր է մեռնել քեզ համար,
Զգալ, որ դու կաս եւ լինել հեռու.
Երկրպագել քեզ առանց սիրուելու,
Երազել միշտ քեզ- լինել քեզ օտար...
Ստուերըդ փնտռել ամէն տեղ, ուր խենթ
Հոգին կարող է թռիչքով չափել.
Անանց կարօտում անվերջ տառապել
Եւ լինել քեզնից բառանուած յաւէտ...
Ու գերեզմանում սեւ հողերի տակ
Եւ ոչ մի յուշով սիրտըդ չըտանջել,
Զգալ, որ անցար, եւ քեզ չըկանչել,
Ու չըխռովել բերկրանքըդ յստակ...
Վահան Տէրեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου