Կ'ուզէի հիմա քո ճանապարհին
Ամէն, ամէն ինչ զուգել, զարդարել,
Դու կասկածէիր կեանքում շատերին,
Բայց չիմանայիր որ ես եմ արել:
Եւ ամէն գիշեր պատուհանիդ տակ
Կ'ուզէի գարնան ծաղիկներ դնել,
Դու լուսաբացին առնէիր դրանք,
Բայց չիմանայիր որ ես եմ դրել:
Ու երբ մահը քեզ այցի գար թաքուն,
Կ'ուզէի նրան իմ կեանքով շեղել...
Դու երկար, երկար ապրէիր կեանքում
Եւ չիմանայիր՝ ով եմ ես եղել...
Արամայիս Սահակեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου