Սարե՛ր, կ'աղաչեմ, իջէք՝ ցածրացէք,
Գնում եմ եարիս, մի ճամբայ բացէք,
Աստուած կը սիրէք, ճամբէս մի՛ք կապի՝
Շատ եմ պապակել, սիրտս կը շտապի:
Ձեր փէշին թօշնած տերեւի նման,
Ընկած եմ վաղուց անյոյս, անգիւման,
Թոյլ տուէք անցնիմ երթամ եարիս մօտ,
Բալքի մէկ տեսնիմ՝ չմեռնեմ կարօտ:
Կարօտ, ա՛խ, կարօտ, ջիգեարըս եարոտ,
Հէ՛յ, ճամբէս չաթին, փշոտ է, քարոտ.
Ջահել հասակից սիրեցի նրան,
Բայց նամարդ մարդիկ խլեցին տարան:
Խլեցին տարան, արեւըս սեւցաւ,
Բաժին աշխարհքըս վերանայ դարձաւ,
Ապրում եմ, համա ապրումներ չունիմ,
Էլ ուրիշ մէկին սէր-սավդա չունիմ:
Շերա՜մ, սէգ եարիդ սիրտն է սառել,
Էլ ի՞նչ ես ի զուր փարվանա դառել,
Չոքել կ'աղաչես սարին ու քարին,
Ուրիշն է տիրել քո սիրած եարին:
Գնում եմ եարիս, մի ճամբայ բացէք,
Աստուած կը սիրէք, ճամբէս մի՛ք կապի՝
Շատ եմ պապակել, սիրտս կը շտապի:
Ձեր փէշին թօշնած տերեւի նման,
Ընկած եմ վաղուց անյոյս, անգիւման,
Թոյլ տուէք անցնիմ երթամ եարիս մօտ,
Բալքի մէկ տեսնիմ՝ չմեռնեմ կարօտ:
Կարօտ, ա՛խ, կարօտ, ջիգեարըս եարոտ,
Հէ՛յ, ճամբէս չաթին, փշոտ է, քարոտ.
Ջահել հասակից սիրեցի նրան,
Բայց նամարդ մարդիկ խլեցին տարան:
Խլեցին տարան, արեւըս սեւցաւ,
Բաժին աշխարհքըս վերանայ դարձաւ,
Ապրում եմ, համա ապրումներ չունիմ,
Էլ ուրիշ մէկին սէր-սավդա չունիմ:
Շերա՜մ, սէգ եարիդ սիրտն է սառել,
Էլ ի՞նչ ես ի զուր փարվանա դառել,
Չոքել կ'աղաչես սարին ու քարին,
Ուրիշն է տիրել քո սիրած եարին:
Աշուղ Շերամ
1920
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου