Ես ամբողջ գիշեր քեզ էի կանչում,
Քեզ էի յիշում ես ամբողջ գիշեր,
Ինձ ամբողջ գիշեր քո սէրն էր տանջում,
Ախ էի քաշում ես ամբողջ գիշեր:
Ինչո՞ւ ես դրել գլուխդ բարձին,
Անցնող ժամերին չկայ վերադարձ,
Առի չսպասենք մենք լուսաբացին,
Արթնացիր, թռչենք դէպի լուսաբաց:
Կեանքը տրւում է միայն մի անգամ,
Երկու կեանք երբեք չի ունեցել մարդ,
Վայելիր վերջին ակնթարթն անգամ,
Մի յանձնիր քնին ոչ մի ակնաթարթ:
Ինչո՞ւ ես դրել գլուխդ բարձին,
Անցնող ժամերին չկայ վերադարձ,
Առի չսպասենք մենք լուսաբացին,
Արթնացիր, թռչենք դէպի լուսաբաց:
Լսել եմ սրտիդ զարկերը հեռու
Եւ ամբողջ գիշեր զրկուել եմ քնից,
Եթէ իմ ձայնից չես արթնանալու,
Գոնէ արթնացիր սրտիդ զարկերից:
Ինչո՞ւ ես դրել գլուխդ բարձին,
Անցնող ժամերին չկայ վերադարձ,
Առի չսպասենք մենք լուսաբացին,
Արթնացիր, թռչենք դէպի լուսաբաց:
Համօ Սահեան
1945
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου