Ես որտեղի՞ց իմանայի
Որ այդպէս է լինում սէրը...
Միայն գիտեմ՝
Քեզ տեսնելիս բերկրում էի
Ինձնից անկախ,
Եւ երբ գնում էիր՝ տխրում:
Միայն գիտեմ որ մի անգամ
Մաքուր, ճերմակ թղթի վրայ
Ես գրեցի քո անունը
Ու թաքցրի այն սրտիս մօտ.
Յետոյ՝ ահով
Ես այրեցի թուղթն այն ճերմակ,
Որպէսզի ոչ ոք չիմանայ:
Ու չիմացաւ:
Եւ երբ մի օր
Սիրոյ խօսքեր ինձ ասացիր,
Ես լաց եղայ ու հեռացայ...
Ես որտեղի՞ց իմանայի
Որ հէնց դա է, դա է սէրը:
Անահիտ Պարսամեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου