Զոհուած մարտիկներու յիշատակին
Յոգնած նայում եմ ես ճամբաներին-
Սերմնացանները չդարձան տուն.
Հանգան շողերը լուռ կատարներին-
Սերմնացանները չդարձան տուն:
Իջաւ երեկոն լուրթ ստուերներով.
Սերմնացանները չդարձան տուն.
Գրկեց հոգիս իր մութ, պաղ թեւերով-
Սերմնացանները չդարձան տուն:
Լոյսերը վառուեցին խրճիթներում-
Սերմնացանները չդարձան տուն.
Ահեղ լռութիւն է ճամբաներում-
Սերմնացանները չդարձան տուն...
Գեղամ Սարեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου