Այնպէս անխինդ են եւ նըման լացին
Երգերն իմ երկրի, այնպէս տխրագին.Մեզ չի հասկանայ օտարերկրացին,
Մեզ չի հասկանայ սառն օտարուհին:
Այն մելամաղձիկ, լացող, միալար
Ելեւէջները ներդաշնակ այնպէս
Եւ հարազատ են սրտին մեր մոլար,
Հոգուն մեր բեկուած, աւերուած, հրկէզ...
Տեսնում եմ ահա գիւղերը մեր խեղճ,
Եւ թուխ դէմքերն այն տխրութեան սովոր,
Իմ ժողովուրդը անել վշտի մէջ,
Երկիրն իմ անբախտ եւ աղէտաւոր:
Թող հնչէ երգն այդ դառն ու ցաւածին,
Երգը հայրենի, ցաւագար ու հին,
Մեզ չի հասկանայ օտարերկրացին,
Մեզ չի հասկանայ սառն օտարուհին...Վահան Տէրեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου