Ո՛ւր էլ որ լինէք, ի՛նչ դէմքի վրայ՝
Խորշոմած մի մօր, թէ մանկան մի թուխ,Յոգնած հարսների դէմքին արեւհար,
Հայկակա՛ն աչքեր, գեղեցի՜կ էք դուք:
Դուք, տեսած այդքան լաց ու արհաւիրք,
Ինչպէ՞ս կարեցաք դարերից այն հին
Մնալ այսքան մե՜ղմ, այսքան գեղեցի՜կ,
Այսքան գեղեցի՛կ նայել աշխարհին...
Սիլվա Կապուտիկեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου