Նորից դու ես ջերմ ու մեղմիկ
Շողում գլխիս վերեւ,Դու իմ անքո՜ւն, անքո՜ւն մայրիկ,
Իմ մայր մտած արեւ:
Ո՞վ էր վառւում ցերեկն ամբողջ,
Ոտի վրայ անցնում,
Կէս գիշերին ո՞վ էր դողդոջ՝
Քնածներին ծածկում:
Լուսաբացին ո՞վ էր արդեօք
Վաղ արթնանում լոյսից...
Աւա՜ղ, հիմա հեռու ես դու,
Բայց արթուն ես նորից.
Երազի մէջ անգամ էլի
Երեւո՜ւմ ես դու մեզ...
Մա՜յր իմ, մա՜յր իմ զարմանալի,
Դու ե՞րբ պիտի քնես...
Արամայիս Սահակեան
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου