Παρασκευή 14 Σεπτεμβρίου 2012

ԻՆՉՈ՞Ւ ՍԻՐՏԴ ՍԱՌՆ Է, ԵԱՐ





Դարձեալ նազով տեսայ ես քեզ, իմ աննման գեղանի,
Սերդ այրում է, դու տանջում ես քո նազերով, նազանի,
Հուր հայացքդ ու նայուածքդ մարդու խելքը կ'առնէ, եար,
Դու կրակ ես, սիրտ կը վառես, ինչո՞ւ սիրտդ սառն է, եա՜ր:

Սրտիս խորքից, եա՛ր, քո անուան բիւր երգեր եմ նուիրել,
Սիրոյ երգս էլ լսող մարդիկ քեզ յարգել են ու սիրել,
Հիմա սիրոյ քաղցրիկ երգս էլ քո ականջին դառն է, եա՛ր,
Դու կրակ ես, սիրտ կը վառես, ինչո՞ւ սիրտդ սառն է, եա՛ր:
Հավասին եմ, կ'ուզեմ վերջ տալ սիրոյ երգին բերկրանքի,
Սակայն, ինչպէ՛ս մոռանամ ես յուշերն անուշ մեր կեանքի,
Ինչպէ՛ս հանեմ սէրդ ինձանից, իմ հոգու հետ խառն է, եա՛ր,
Դու կրակ ես, սիրտ կը վառես, ինչո՞ւ սիրտդ սառն է, եա՛ր:



Խօսք՝ Գուսան Հավասիի
Երաժշտութիւն՝ Գուսան Հավասիի
Կատարում՝ Յովհաննէս Բադալեանի
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου