Մուշեղ Գալշոյեանին
Եւ բերեցին քարեր խոշոր-խոշոր,
Յօնքերը կախ քարեր՝ խոժոռ-խոժոռ,
Գլոր-գլոր քարեր, քարեր փերթ-փերթ՝
Շինեցին բերդ:
Բերդին արծիւ իջաւ՝ կտուցին օձ,
Օձն էր կարմիր՝ որպէս շանթեղէն բոց...
Ծուատեց արծիւը գալարքն այդ հուր...
Եւ առաւել դարձաւ կարմրափետուր:
Ու բերդաշէն մարդիկ, յաղթ ու բաշեղ,
Նըւիրեցին արծուին խնդում ու շէր,
Եւ յետոյ մուրճ առան, առան հատիչ,
Բերդի բարձրագնայ, ցոլուն պատին,
Որպէս յաղթանակի զինանշան՝
Արծիւ քանդակեցին՝ կտուցին շանթ:
Լիւդվիգ Դուրեան
v
ΑπάντησηΔιαγραφή