Ես խանդո՞ւմ եմ:
Անկեղծ ասած, թէ ամօթ չէ,
Ինձ շատ ծանօթ եւ շատ մօտ չէ
Այդ ահաւոր խանդ կոչուածը.
Իմ մէջ, գուցէ, բնութիւնից
Ինչ-որ մի բան անտեսուած է,
Ուրիշ մի բան՝ անտեսուած է:
Ընդամէնը գիտեմ լոկ այն,
Որ ես այնտեղ, որտեղ մարդիկ
Հաւանաբար եւ խանդում են.
Բարկանում եմ- ոչ տեւական,
Քմծիծաղում- անբաւական,
Կամ ծիծաղում- անբնական,
Եւ... եղածը ես քանդում եմ:
Մեր խորտակուած սէրը վկայ...
Պարոյր Սեւակ
19.11.1957
Մոսկուա
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου