Օ՜, ծով խելահեղ, մի՞թէ չես յոգնում՝
Դարեր ալիքուող նոյն երգն ես երգում,
Մի՞թէ չես յոգնում միշտ նոյն ալիքից,
Միշտ նոյն ալիքի երթ ու գալիքից,
Մի՞թէ չես յոգնում դարեր ու դարեր:
-Իմ դարը, սակայն, մի վայրկեանն է ձեր,
Եւ ամէն ալիք ինձ երգ է մի նոր՝
Մի հարց է ափին իմ խորհրդաւոր...
Ափերիս կեանքը թէ յար չփոխուէր,
Իմ էլ յոգնայար աչքը կը փակուէր,-
Ծովից լայն պիտի աչքերդ բանաս,
Որ մի կաթիլի շարժումն իմանաս:
Գաղտնիքի ծով է տիեզերքն այս բիլ,
Դուք դեռ բացել էք հազիւ մի կաթիլ...
Յովհաննէս Շիրազ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου